CHRISTUS KONINGKERK – VORDEN

Pastoor van Zeelst heeft de gemeenschap goed voorbereid op het moment, dat er geen sprake meer kon zijn van een eigen pastoor. Parochiebestuur, Parochieraad en allerlei werkgroepen kenden hun taak. Toen pastoor van Zeelst vertrok, voer er een ware ‘pioniersgeest’ door de gemeenschap. De handen werden uit de mouwen gestoken, werkgroepstaken omschreven, plannen gemaakt voor de opknapbeurt van de kerk en nieuwbouwplannen voor de bijruimten.
“Alea jacta est” (de teerling is geworpen), met die spreuk kondigde het parochiebestuur van Vorden/Kranenburg na het vertrek van pastoor van Zeelst in maart 2000 de nieuwe organisatievorm aan: “We hebben de stap gezet in een nieuwe tijd, waarin we zelf onze parochie levend zullen houden. We gaan verder, voorlopig zonder pastoor, mogelijk komt er een parttime pastoor, niets is zeker; met een nieuw Parochienieuws, samengesteld door een enthousiaste redactie;  met elkaar, want als we zelf meer betrokken zijn, dan neemt de levenskracht van de parochie alleen maar toe.”
En het werkte: er kwamen genoeg reacties van vrijwilligers voor de werkgroepen: versiergroep, secretariaat, tuingroep, zorggroep, bezoekersgroep, koren, voorgangers bij Woord- en Communievieringen, acolieten enz. Het gevoel van ‘samen sterk’ was er en gaf de werkers vleugels. Zelfs de laatste cactus in het secretariaat, die al maanden volkomen versuft over de potrand hing, werd door Ria en Riet naar de container verwezen.
Deken Geurts schreef over de nieuwe start in het Parochienieuws van november 2000:
“In Vorden zitten ze er gelukkig niet verslagen bij. Na zoveel jaren is het natuurlijk vreemd dat er op het Jebbink geen pastoor meer woont, maar er wordt gewoon gebeden, naar het Woord van God geluisterd, naar elkaar omgezien en de handen uit de mouwen gestoken. Dat alles is hartverwarmend.”
Vanaf 2000 is er verandering: de twaalf parochies worden nu aangeduid met ‘geloofsgemeenschappen’ en vormen samen de parochie “HH. Twaalf Apostelen”. De inmiddels veertien kernen hebben te maken met een teruglopend kerkbezoek, moeten meer moeite doen om voldoende vrijwilligers voor de diverse taken te krijgen, zijn vertrouwd geraakt met naast de Eucharistievieringen ook Woord- en Communievieringen, Woorddiensten en inmiddels ook “Anders vieren”.
Wat onverkort blijft is de hartverwarmende samenkomsten na de vieringen, als koffie en thee geschonken wordt, kerkgangers elkaar ontmoeten en bijpraten over kerkse en allerlei andere zaken, waar gesproken en geluisterd wordt, waar een arm om een schouder wordt gelegd, afspraken worden gemaakt, waar de gemeenschap haar verbondenheid beleeft.

Voor een uitgebreide geschiedschrijving van onze parochie vanaf 1600, met interessante weetjes en anekdotes, klikt u op “meer”.
(meer…)