Oproep bezorgers Onderweg
Wij hebben dringend behoefte aan nieuwe bezorgers van ons parochieblad Onderweg.
Het betreft wijk 111: de Hoven omgeving Weg naar Voorst, Akkerstraat Dwarsstraat (12 adressen) en wijk 114: Stokebrand 2 tot 394 (8 adressen).
Mocht u dit blad willen bezorgen, dan kunt u contact opnemen met ons secretariaat op dinsdagochtend tussen 9.00 en 11.00 uur. Telefoonnr. 0575 527080 of per email info@stjan-emmanuel.com. Met vriendelijke groet, Secretariaat RK GG Sint Jan-Emmanuel.
Vrijwilligers koffieschenken gezocht
De koffiegroep van de St. Jan is dringend op zoek naar versterking. De vrijwilligers starten op zondag rond 9.15u en zijn rond 12.15u klaar. Werkzaamheden zijn koffie en thee zetten, kopjes en benodigdheden klaarzetten, koffie/thee schenken en na afloop de spullen opruimen.
Hebt u interesse of wilt u meer informatie? Neemt u dan contact op met Carla Piek, tel: 0575-527128.
Vrijwilligers koffieschenken gezocht
Voor een parochiaan die woonachtig is aan het Hagepoortplein zijn we op zoek naar enkele personen die haar van en naar de St. Jan kunnen brengen op zondagochtend.
Als vrijwilliger haal je om 9.15u mevrouw op en vervoert haart met de rolstoel naar de kerk. Na een kopje koffie na afloop van de mis, breng je mevrouw weer thuis.
Hebt u interesse of wilt u meer informatie? Neemt u dan contact op met Carla Piek, tel: 0575-527128.
O.C.S.O.
Er zijn niet veel mensen die deze afkorting achter hun naam kunnen zetten. De betekenis is: Ordo Cisterciensium Strictioris Observantiae, de Orde van de Cisterciënzers van de Strikte Onderhouding, ook wel Trappisten genoemd, die in 1098 gesticht werd.
Onlangs volgde ik een retraite bij de zusters Trappistinnen van Abdij Koningsoord bij Oosterbeek. Ze leiden een gemeenschappelijk contemplatief leven van gebed en lezing in de vorm van de lectio divina, een biddende lezing van de H. Schrift en van spirituele geschriften. Gasten worden er graag ontvangen. Zevenmaal per etmaal gaan ze naar de kapel. De eerste begint in de nacht; de laatste in de avond. Hoe houden deze kloosterlingen dat vol?
De zuster met wie ik een gesprek in een spreekkamer mocht voeren, verwoordde het als volgt: ‘Mijn hart voelde: dit is wat de Heer van mij wil. Het is tevens een strijd, want een kloosterregel past niet zo maar bij je karakter. Die regel is een uitnodiging tot een voortdurende ommekeer, van ik-gerichtheid naar Christus-gerichtheid. Een levenslang proces.’
Ze is er nu veertig jaar. Oorspronkelijk was ze lid van een apostolische congregatie, maar haar roeping bleek toch meer het leiden van een contemplatief leven te zijn.
Enige tijd geleden werd van haar een moeilijke opdracht gevraagd. Ze bad om bijstand tot de heilige Edith Stein, een Carmelites die in Auschwitz is vermoord. Daarna kon zij het gevraagde in overgave aanvaarden.
De woorden van Paulus uit de brief aan de Efeziërs blijven haar inspireren:
‘Moogt gij in staat zijn, met alle heiligen te vatten, wat de breedte, lengte, hoogte en diepte is en te kennen de liefde van Christus die alle kennis te boven gaat’. Die liefde probeert ze in de kloostergemeenschap uit te dragen. Valt niet altijd mee!
Een van haar medezusters zegt in het boek met interviews door Andy Arnts: ‘Stille Wijzen’ dat welke keuze je ook maakt, het altijd loslaten betekent. Juist de moeilijke momenten waarop ze ging twijfelen aan haar roeping, waren vaak een uitnodiging tot verdieping.
Alle menselijke emoties horen daarbij. Je kunt geen moniale zijn, als je gevoelens van woede en angst niet mag ervaren. Maar ze weet, dat ze gedragen wordt. Zelfs in een benarde situatie kun je gelukkig zijn. Zoals haar vader die ernstig ziek was. Ondanks zijn ellende werd hij heel blij van de vogels, bloemen en grassprietjes in zijn tuin.
Een voormalige studente geneeskunde vertelt: “Ik ben hier vrijer geworden. Elke zuster is een spiegel voor me en zo kom ik kanten in mijzelf tegen die ik niet leuk vind. Maar het is hier nooit saai’.
Nooit saai? Een zwijgend leven, nooit gezellig theedrinken, alleen ’s zondags een gezamenlijk gesprek in de kapittelzaal…
Ooit noemde een andere trappistin, Rebekka Willekes, een contemplatief klooster ’nutteloos’, maar het is werkelijk leven’. (Staat in de bundel vraaggesprekken met Leo Fijen ’Ik wil dat je leeft’ ) Velen met haar geloven dat het aanhoudend en standvastig gebed onmisbaar is voor de wereld. Daar sluit ik me van harte bij aan!
Louise Leneman
Het Gemengd Koor Emmanuel bestaat 60 jaar!
“Ik ben blij dat ik toch nog meegegaan ben”, zei een van de koorleden na het uitje dat het bestuur van het Gemengd Koor georganiseerd had ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum. Zij had lang geaarzeld omdat ze het gezien haar lichamelijke conditie wellicht niet aan zou kunnen. Met de steun van de andere koorleden lukte het echter wel en werd het een vermoeiende maar zeer geslaagde dag.
Vooruitlopend op de officiële viering van deze mijlpaal bij het feest van Sint Caecilia in november, was er een bijzondere ‘ervaring’ op poten gezet die hopelijk nog lang in de herinnering zal blijven bestaan. ‘Herinneringen’ zou ook het thema van het uitje kunnen zijn. Herinneringen aan het ‘Rijke Roomse Leven’, aan het verleden van de kerk in Zutphen en (een van) haar pastorale voorgangers en natuurlijk de geschiedenis van het koor zelf.
Op de vroege zondagochtend van 7 mei j.l. vertrokken we met vier auto’s richting Panningen, Limburg, voor een bezoek aan het Missiehuis van de paters Lazaristen in Nederland. We werden ontvangen door Harrie Jaspers, Lazarist en voormalig pastoor van de St. Jan in Zutphen. Voor de oudere koorleden uit Zutphen is hij nog altijd een zeer bekende, sympathieke en joviale persoon. Hij is een van de weinige nog overgebleven Lazaristen die bij het klooster woont en daar onder meer voorganger is bij de eucharistievieringen in de kapel. Het oude klooster maakt nu onderdeel uit van een groot zorgcentrum en appartementencomplex waarvan een aantal bewoners op zondagmorgen de kerkdienst bezoeken.
Zo ook op deze zondag. Er is echter een belangrijk verschil met andere zondagen: er zal een gastoptreden zijn van het Gemengd Koor van de St. Jan uit Zutphen, onder leiding van Cisca van Middelkoop!
Na de kerkdienst worden de leden van het koor onthaald in de ontmoetingsruimte van het klooster en rijkelijk getrakteerd op… Limburgse vlaai! En volgens goed Limburgs gebruik wordt zelfs verwacht dat we nog een tweede punt nemen! Voor velen van ons was het een goed weerzien met Harrie Jaspers, onze gastheer, die ruim twintig jaar geleden na een periode van elf jaar afscheid nam als pastoor van Zutphen. Anekdotes van toen gaan over de tafel totdat het tijd is voor de rondleiding door de tuin, het zorgcentrum en de diverse gangen van het oude klooster. Zo is daar ook de lange gang met aan de wanden talloze schilderijen met de portretten van belangrijke Lazaristen (omdat ze internationale ‘Provincialen’ of ‘Oversten’ waren). Ook hangen er lijsten met de foto’s van alle lazaristen die hier gewoond hebben en gestorven zijn.
Het bezoek aan Panningen was voor alle leden van het koor en zeker ook voor onze gastheer Harrie, een zichtbaar genoegen. Onder haast onophoudelijke dankzeggingen over en weer nemen we afscheid en gaan we op weg naar onze tweede bestemming: bedevaartsplaats Kevelaer.
Het bezoek aan Kevelaer, was voor de meeste koorleden een verrassing. Enkelen van ons kenden de bedevaartsplaats wel van vroeger maar de meesten waren hier nog nooit geweest. Nabij de plek waar ooit Maria verschenen is aan een marskramer is een gedachteniskapelletje verrezen die nu centraal op het plein staat en gewijd is aan Maria, ‘Troosteres van de bedroefden’.
Natuurlijk moet ook de grote Mariabasiliek genoemd worden waar op de eerste zaterdag van september Nederlandse bedevaartgangers een Nederlandse Eucharistieviering kunnen bijwonen. Wij maken op deze zondag een gedeelte van ‘het Lof’ mee. Ook weer een herinnering aan wat ooit was….
Verder staat er aan het plein een kleinere, meer intieme kerk, rijk versierd met o.a. talloze grote (Paas)kaarsen die dan ook de ‘kaarsenkapel wordt genoemd. Naast de kaarsen in deze kerk ook allerlei attributen en gedenkborden, daar achtergelaten en opgehangen door groepen bedevaartgangers uit diverse landen. Aan de buitenkant van deze kerk kan iedereen een kaarsje opsteken, een groot gedeelte van de zijgevel is hiervoor beschikbaar.
Geestelijk gesterkt en met een kaarsje opgestoken komt ons gezelschap toe aan het laatste evenement van deze dag: de gezamenlijke maaltijd in der Goldener Schwan. Heerlijk eten in een mooie ambiance met fijne mensen; een gezellige afsluiting van een jubileum-uitje. Moe, sommigen heel moe, maar uiterst voldaan is iedereen weer thuis gekomen. Een heel mooie ervaring en een blijvende herinnering rijker.
Lambert Kouwenberg
Secretaris Gemengd Koor
